Ο νέος Team Manager της ομάδας βόλεϊ γυναικών του ΗΡΑΚΛΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ Δημήτρης Καραντάκης μίλησε εφ΄ όλης της ύλης στον Κώστα Λαγό και στο dinataathlitika.grσε μία συνέντευξη που θα συζητηθεί. Εξήγησε τους λόγους που τον έφεραν κοντά στην ομάδα βόλεϊ του ΗΡΑΚΛΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ που κάνει περήφανη τη Χαλκίδα με τη συμμετοχή της στην κορυφαία διοργάνωση της χώρας και αναφέρθηκε στους στόχους και το όραμα του συλλόγου για τα γυναικεία τμήματα που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν.
Ο Δημήτρης Καραντάκης είναι ένας άνθρωπος που αγαπά πολύ τον αθλητισμό, ο οποίος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκεται στην ζωή του από τότε που ήταν παιδί. Σαν ποδοσφαιριστής έπαιξε αρκετά χρονιά σε διάφορες ομάδες της Εύβοιας, παράλληλα όμως ασχολείτο και με άλλα σπορ, γι΄ αυτό όπως λέει ο ίδιος πάντα αισθανόταν αθλητής, παρά συγκεκριμένα ποδοσφαιριστής. Αργότερα και με αφορμή την ενασχόληση της κόρης του με το βόλεϊ, άρχισε να ασχολείται και ο ίδιος με το άθλημα, ως παράγοντας. Ήταν εκείνος που είχε την ιδέα δημιουργίας του ΟΠΕΧ και πρωτοστάτησε στην υλοποίηση του εγχειρήματος και μέχρι πρόσφατα ήταν διοικητικό στέλεχος, στον σύλλογο. Πριν λίγο καιρό αποφάσισε να ακολουθήσει την κόρη του στον Ηρακλή Χαλκίδας και να γίνει ενεργό μέλος στην προσπάθεια ανάπτυξης και του γυναικείου τμήματος της ομάδας, έχοντας ρόλο τιμ μάνατζερ. Όπως αποκαλύπτει, έφυγε δυσαρεστημένος απ΄ τον ΟΠΕΧ και στεναχωρήθηκε, με τα προβλήματα που αντιμετώπισε η κόρη του, μέχρι να της δοθεί η υποσχετική, καθώς και άλλες αθλήτριες, που επίσης εκδήλωσαν την επιθυμία να αποχωρήσουν. Ο κ. Καραντάκης μας αναλύει τους στόχους του γυναικείου τμήματος του Ηρακλή Χαλκίδας και τον δικό του ρόλο σ΄ αυτήν την προσπάθεια, στην οποία αποφάσισε να συμβάλλει, πιστεύοντας στο μακροπρόθεσμο όραμα δημιουργίας ενός στέρεου και ισχυρού συνόλου, από τις βάσεις, που είναι οι ακαδημίες, μέχρι την κορυφή, που είναι η πρώτη ομάδα.
-Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό;
Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από παιδί, ως αθλητής, του ποδοσφαίρου κυρίως και ενίοτε έκανα στίβο και άλλα σπορ. Ξεκίνησα την καριέρα μου από την ΑΕΚ Χαλκίδας και τέλειωσα στον Πισσώνα. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι ξεκίνησα με προπονητή τον αείμνηστο Αλέκο Ταμπάκη και τελείωσα με τον ίδιο προπονητή. Ενδιάμεσα έπαιξα σε αρκετές άλλες ομάδες, περισσότερο αισθανόμουνα γενικότερα αθλητής παρά ποδοσφαιριστής. Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός.
-Και πότε μπήκες στο χώρο του βόλεϊ;
Με το βόλεϊ ασχολήθηκα λόγω της κόρης μου της Μαργαρίτας. Πρέπει να ήταν το 2004, όταν η κόρη μου πήγε στις ακαδημίες της ΑΓΕΧ. Έζησα αρκετές χαρές, γιατί είχα την ευτυχία να είναι το παιδί μου σε μια ομάδα η οποία έφτασε στους πανελλήνιους τελικούς στη Θεσσαλονίκη σαν κορασίδα, με προπονητή τον Δήμο Ζυμαράκη. Μπήκα τότε στο άτυπο συμβούλιο της ΑΓΕΧ, γιατί ήμασταν κάπως ΄΄καπελωμένοι΄΄ από το μπάσκετ. Ήμουν απ΄ αυτούς που ιδρύσαμε πριν τέσσερα περίπου μια νέα ομάδα, τον ΟΠΕΧ, εγώ είχα ρίξει την ιδέα, με σκοπό να φύγουμε από την ΑΓΕΧ και να είμαστε αυτόνομοι και ανεξάρτητοι.Τα επόμενα χρόνια ήμουν αντιπρόεδρος στον ΟΠΕΧ.
-Πρόσφατα παραιτήθηκες απ΄ τον ΟΠΕΧ.
Παραιτήθηκα γιατί αποφάσισα να ακολουθήσω την κόρη μου που πήγε στον Ηρακλή Χαλκίδας, με σκοπό να βοηθήσω την γυναικεία ομάδα που στήνεται. Η Μαργαρίτα σπούδασε στην Φλώρινα, εκεί έπαιξε ένα χρόνο, στην συνέχεια όμως δεν κατέβηκε η τοπική ομάδα και έμεινε περίπου τρία χρόνια χωρίς να παίξει κάπου και πέρσι -και αφού τελείωσε τις σπουδές της- έπαιξε στον ΟΠΕΧ. Δυστυχώς είχε θέματα με την προπονήτρια την κ. Ιορδανίδου -που θεωρώ ότι έχει κάνει κάποια λάθη σε θέματα διαχείρισης του προσωπικού- και γι΄ αυτό δεν ήθελε να συνεχίσει στον ΟΠΕΧ.
-Ανέλαβες τιμ μάνατζερ στο γυναικείο τμήμα -και των υποδομών του- του Ηρακλή Χαλκίδας. Μίλησε μας για την προσπάθεια που γίνεται.
Πιστεύω στους ανθρώπους του Ηρακλή. Έχω κερδίσει απ΄ την γνωριμία μας. Φυσικά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η άνοδος του ανδρικού τμήματος στην Α1, κάτι πολύ σπουδαίο για τα δεδομένα της πόλης, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι σε μεγάλη κατηγορία είναι μόνο το βόλεϊ. Το ίδιο όραμα έχουμε και για την γυναικεία ομάδα. Έχουμε μακροπρόθεσμο όραμα για τις γυναίκες του Ηρακλή Χαλκίδας. Δεν στήνονται τόσο εύκολα οι μεγάλες ομάδες και θέλει χρόνο και υπομονή.
-Μέχρι πριν λίγο καιρό ήσουν διοικητικό στέλεχος του ΟΠΕΧ, άρα έζησες τα πράγματα εκ των έσω.
Φέτος υπήρξε ένα πρόβλημα με κάποια παιδιά. Αρκετές αθλήτριες -μια εξ αυτών ήταν και η κόρη μου- απ΄ την γυναικεία ομάδα σταμάτησαν κατά την διάρκεια της περιόδου, έχοντας παράπονα, κυρίως απ΄ την προπονήτρια τους. Η διοίκηση έχει τις ευθύνες της και εγώ προσωπικά -δεν θέλω να βγάλω τον εαυτό μου απέξω- γιατί υπήρχε πρόβλημα το οποίο το άφησε και μεγάλωσε. Κατά την διάρκεια της χρονιάς ΄΄χτύπησα΄΄ πολλές φορές το ΄΄καμπανάκι΄΄. Η διοίκηση τελικά έδωσε με υποσχετική την κόρη μου και την Εβελίνα Λύκου.
-Με τις υπόλοιπες αθλήτριες που σταμάτησαν απ΄ τον ΟΠΕΧ τι έγινε;
Τις έχει δηλώσει ο ΟΠΕΧ, παρά την θέληση τους. Ίσως κάποιες απλά να σταματήσουν το βόλεϊ. Νομίζω ότι όταν ένα παιδί θέλει να φύγει από ένα σωματείο πρέπει να το αφήνουμε να φύγει, εκτός εάν είναι το φοβερό ταλέντο και περιμένουμε να έχουμε απ΄ αυτό κάποια οφέλη, οπότε εκεί πάλι να το συζητήσουμε. Εντάξει δεν μπορεί ξαφνικά σε μια ομάδα να ζητήσουν 15 μέλη του να φύγουν έτσι. Κάτι συμβαίνει. Δεν μπορείς να κρατάς κάποιον με το ζόρι. Παρά μόνο αν πρόκειται για επαγγελματικό σύλλογο, όπου μετά μιλάμε για εργασιακές συμβάσεις και είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
-Εννοείς ότι θα πρέπει να σε προβληματίσει γιατί θέλουν να φύγουν από ΄σένα.
Ακριβώς. Κάτι δεν γίνεται καλά. Για μένα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Εγώ προσωπικά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και προσωπικά για την κόρη μου μπήκα σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία, θεωρώ ότι δεν μου φέρθηκαν όπως έπρεπε, αλλά και για τις υπόλοιπες αθλήτριες, που ταλαιπωρήθηκαν με όλη αυτή την κατάσταση. Τελικά, σ΄ ότι αφορά την κόρη μου βρήκαμε μια λύση να φύγει για ένα χρόνο με υποσχετική και φτιάξαμε κάποιο χαρτί με ρήτρα, που λέει πως του χρόνου θα την αφήσουν ελεύθερη.
-Τι ακριβώς έγινε με την περίπτωση της κόρης σου;
Όταν επέστρεψε η Μαργαρίτα στην Χαλκίδα, ήταν ελεύθερη γιατί ήταν αθλήτρια της ΑΓΕΧ, πριν φύγει για τις σπουδές της. Εν τω μεταξύ είχε διαλυθεί η ΑΓΕΧ, είχε δημιουργηθεί ο ΟΠΕΧ, άρα η κόρη μου ήταν ελεύθερη. Οικειοθελώς υπέγραψε πέρσι στον ΟΠΕΧ, χωρίς υλικές απολαβές, οπότε για ποιο λόγο θα πρέπει στη συνέχεια να θεωρηθεί περιουσιακό στοιχείο του ΟΠΕΧ;
-Έχεις μιλήσει με άλλες αθλήτριες που τελικά δεν κατάφεραν να φύγουν απ΄ τον ΟΠΕΧ, έστω και με υποσχετική;
Ναι. Θα σας πω για δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η μία είναι η κόρη του προπονητή Δήμου Ζυμαράκη, η Ειρήνη, που δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά. Μια ακόμη αθλήτρια που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να χαρακτηριστεί περιουσιακό στοιχείο του ΟΠΕΧ, είναι η Έφη Παπαπολυκάρπου, στρατιωτικός που ήρθε απ΄ τα Τρίκαλα και υπηρετεί στην Τανάγρα, που ήθελε να παίξει βόλεϊ και πήγε στον ΟΠΕΧ πέρσι, η οποία επίσης θέλει τώρα να φύγει και δεν την αφήνουν.
-Τελικά ΟΠΕΧ και Ηρακλής Χαλκίδας είναι αντίπαλοι που παλεύουν για τα πρωτεία του βόλεϊ στην Χαλκίδα;
Θεωρώ ότι ΟΠΕΧ και Ηρακλής Χαλκίδας δεν έχουν καμιά αντιπαλότητα και πρέπει να βαδίζουν χέρι-χέρι για το καλό του αθλητισμού και ειδικότερα της ανάπτυξης του αθλήματος στην πόλη. Θα ήθελα τους ανθρώπους του ΟΠΕΧ συμπαραστάτες. Ο Ηρακλής Χαλκίδας στο ανδρικό τμήμα προηγείται, αφού έχει ομάδα στην Α1 και όλοι οι άνθρωποι του βόλεϊ της πόλης πρέπει να τον στηρίξουμε. Πιστεύω πως πέρα απ΄ την ομάδα και τον αθλητισμό, θα έχει στο μέλλον η ίδια η πόλη ακόμα περισσότερα οφέλη. Υπάρχουν πολλά σχέδια για την ανάπτυξη του αθλήματος απ΄ τον Γιάννη Καρκαλή, που πρέπει να του δώσω συγχαρητήρια γιατί μανατζάρει πολύ καλά και επαγγελματικά, κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Έχουν γίνει ήδη πολύ καλές κινήσεις.
-Να επιστρέψουμε λοιπόν στις γυναίκες του Ηρακλή Χαλκίδας. Ποιοι είναι οι στόχοι που έχουν τεθεί;
Σε πρώτη φάση, την πρώτη χρονιά, θέλουμε να φτιάξουμε μια καλή ομάδα, ένα καλό σύνολο δηλαδή, να δεθούν μεταξύ τους οι αθλήτριες και να βάλουμε τις βάσεις ώστε του χρόνου να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε κατηγορίες. Αν αυτό (άνοδος) έρθει από φέτος, φυσικά είναι καλοδεχούμενο. Προσλάβαμε έναν πάρα πολύ καλό προπονητή, τον κ. Γιαννέλη, όπως φαίνεται και απ΄ το πλούσιο -και γεμάτο επιτυχίες- βιογραφικό του, που πιστεύω θα βοηθήσει πάρα πολύ την προσπάθεια. Όλοι μαζί, παράγοντες, γονείς και αθλητές, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα.
-Ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος σου σ΄ αυτήν την προσπάθεια;
Ο ρόλος ο δικός μου θα είναι ο συντονισμός της ομάδας. Θα προσπαθήσω να έρθω σε επαφή με τους γονείς των παιδιών -με σκοπό να φέρω κοντά όσους έχουν χρόνο και διάθεση να βοηθήσουν-, με τους προπονητές των ακαδημιών και να αναπτύξουμε έτσι τις υποδομές του γυναικείου τμήματος. Παρότι λόγω εργασίας ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, θα δώσω όσα περισσότερα μπορώ. Ίσως κάποια στιγμή να φτιάξουμε μια δεύτερη ομάδα, ώστε να μπορούν να παίζουν και να παίρνουν ευκαιρίες, όσο το δυνατόν περισσότερες αθλήτριες και περισσότεροι αθλητές. Στην Ελλάδα, στα κορίτσια το βόλεϊ είναι το πιο αγαπημένο άθλημα και παγκοσμίως το δημοφιλέστερο στις γυναίκες.
ΠΗΓΗ: ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΑ – www.dinataathlitika.gr
